Datumloze dagen (Jeroen Brouwers)
…een van deze kruimels was mijn zoon. Het idee, opeens een zoon te hebben! Ik was vijfentwintig jaar en zelf nog een zoon, ik zag mezelf vaag, bleek, in het glas weerspiegeld, wat moest ik met een zoon!
Hij zei ook: je moet in je leven goed in iets zijn geweest, je moet in iets hebben uitgeblonken dat alleen jij op jouw manier van de grond en voor elkaar hebt kunnen krijgen, – het besef dat je daar met voldoening op kan terugkijken, maakt sterven serener.
Hij zei ook: Ik ben de dromer in mijzelf gevolgd. Mensen die hun hele leven met tegenzin achter een loket doorbrengen, iedere dag gelaten naar kantoor gaan, vloeren moeten dweilen, en zeggen dat ze nooit een kans hebben gekregen, wat hebben die met hun dromen gedaan?
Ben jij de dromer in jezelf gevolgd, vroeg hij mij. Ik schudde mijn hoofd … Ik was een surfer, dansend en capriolen uithalend op de branding, tot ik mijn nek brak in het aanrollende golvengeweld … In mijn leven heeft het in hoofdzaak alleen maar gestormd, wat heb ik nagestreefd, wat stel ik al met al nu helemaal voor, struinend door dit onttakelde bos. Doe ik ertoe?
Hij zei: Het leven moet nu en dan krankzinnig idioot zijn, soms moet je er een trap tegen geven zodat alles een ogenblik scheef komt te staan, anders is het een doffe aaneenschakeling van betekenisloze datums, waar je je ten slotte niets van herinnert: willekeurige fragmentjes leven die geen gestructureerd geheel vormen, het leven als opeenvolging van toevallige anekdoten. Nu en dan moet je iets durven, ben je het daarmee eens?
Twee ezels (Michiel Hendryckx)
Elf jaar hebben we op en in elkaars huid geleefd. Er is geen centimeter van onze lichamen die we niet likten en kusten. Zowat alles wat een vrouw en een man met elkaar kunnen uitspoken, speelden we. Maar zwijgen is nu moeizamer dan spreken. Het is sterker dan alles, ik moet je schrijven. Mag ik geen heimwee hebben naar een vrouw met wie ik nooit meer zou willen leven?
Reizen is als op bezoek gaan bij iemand. De reiziger is de gast. Het reizen heeft zijn eigen codes en beleefdheidsformules die de reiziger van de toerist onderscheiden. Een reiziger is discreet aanwezig, terughoudend, geïnteresseerd en verwonderd.
Hij heeft veel moeite gedaan om dit land te begrijpen. Hij ziet het van binnenuit met de ogen van een verliefde bezoeker. … “Teruggaan naar België is zeer moeilijk. België is zo kneuterig. De mensen zitten er soms jaren met opgekropte gevoelens. Ik ben niet het religieuze type en in België ben ik nooit onder de indruk geweest van de kerk, veel te koud, te veel drempels. De Grieks-orthodoxe kerk is klein, warm, tussen de mensen. Het is niet van hier de kerk en daar het leven, het is een geheel.
Mijn passie voor boeken 